Afgelopen zaterdag vertrok het D-team weer om half negen 's ochtends (best wel vroeg…) naar Den Bosch voor de 2^e speeldag van het NK. De eerste dag was afgesloten met een verdienstelijke 50% score, de hoop was dan ook dat we ons ergens in de middenmoot zouden kunnen handhaven.

De eerste ronde moesten we tegen Almere D2. Blijkbaar een vereniging met een sterke jeugdafdeling, want ze hadden zich dus niet met één maar zelfs met twee teams geplaatst voor dit NK. Ook het tweede team was sterk genoeg en op alle borden hadden ze spelers met een veel hogere rating dan de Souburgse strijders. Toch werd het een spannende strijd. Zofyra won van een sterke speler op het eerste bord en compenseerde daarmee het snelle verlies van Daniël op bord 3. Jason kwam op bord 4 in een zeer interessant maar ook zeer moeilijk toreneindspel terecht waarin hij 2 verbonden vrijpionnen had op de e- en f-lijn en zijn tegenstandster 2 geïsoleerde vrijpionnen had op de a- en h-lijn. Bij foutloos spel had Jason kunnen winnen, zoals het in de partij ging werd het remise. Vincent, onze 2^e bord speler, stond lange tijd met zijn rug tegen de muur maar verdedigde zich stug en wist uiteindelijk zelfs wat tegenkansen te creëren. Zijn tegenstander besloot toen remise door zetherhaling af te dwingen, maar Vincent wilde meer en stuurde zijn koning naar voren. Helaas gaf dit zijn tegenstander de mogelijkheid een extra stuk erbij te halen en de dappere koning werd in een matnet gevangen. Zo verloren we de wedstrijd net met 2,5 – 1,5, maar met een beetje meer "geluk" had het net zo goed andersom kunnen zijn.

Het "geluk" ontbrak ook in de 2^e ronde tegen het op papier toch niet zo sterke De Pionier. Jason won volgens mij net iets sneller dan dat Daniël verloor. Vincent bouwde een mooie aanvalsstelling op maar zag op een gegeven moment niet dat hij mat in 2 kon geven (een pion op c2 leek de witte stelling bij elkaar te houden, maar wat Vincent zich niet realiseerde was dat die pion gepend stond). Vincent koos voor een stukoffer dat op zich ook kansrijk was, maar verdwaalde later in de vele mogelijkheden die in de stelling zaten en ging toen roemloos ten onder. Zofyra had haar tegenstander volledig overspeeld en was in een eindspel met 2 pluspionnen beland. Normaal gesproken kan je het punt dan wel noteren bij Zofyra, maar tot haar gote schrik overzag zijn een dubbele aanval met het paard en verloor ze pardoes haar loper. Wellicht door de schrik zag ze toen niet dat ze alsnog remise had kunnen maken. Zo verloren we dus met 3-1 en inderdaad met een beetje meer "geluk" had het ook hier net zo goed andersom kunnen zijn.

De laatste ronde van de dag bracht SKS tegen Purmerend D1. Daniël had duidelijk zijn dag niet en verloor weer snel. Gelukkig ging Jason (met 4,5 uit 6 nu onze topscoorder) er eens goed voor zitten en wist hij zijn partij overtuigend te winnen. Vincent's tegenstander deed net na de opening een vol stuk in de aanbieding, maar Vincent vertrouwde de zaak niet. Hij herinnerde zich dat hij al eens eerder zo'n soort stelling op het bord had gehad. Toen had hij het stuk geslagen en liep hij snel mat. Hij besloot daarom (terecht!) om het stuk niet te slaan. Even later won hij een pionnetje en na wat stukkenruil werd het pionneneindspel bijna vlekkeloos gewonnen. Ik schrijf bijna vlekkeloos, want er zat op een gegeven moment nog een zeer verrassende wending in die door beide spelers niet werd gezien. De langste partij van deze ronde, en waarschijnlijk van de hele dag, kwam op naam van Zofyra. Terwijl haar teamgenoten stonden te popelen om naar de frituur te gaan en de schoonmakers klaarstonden om de speelzaal op te ruimen speelde Zofyra rustig door. Nou ja, rustig was het eigenlijk niet. Beide spelers hadden nog één of twee minuten en kregen er per zet 10 seconden bij. De stelling was hoogst ongebruikelijk. Zofyra was ergens haar dame kwijt geraakt in ruil voor een toren, een paard en 2 pionnen. Haar tegenstander wist niet goed hoe hij verder moest komen, maar gaf wel slim links en rechts schaakjes en Zofyra moest telkens maar kijken hoe ze uit het schaak liep zonder dat ze ergens materiaal verloor. Met zo weinig tijd op de klok is dat natuurlijk geen doen. Kleine foutjes zijn dan snel gemaakt en zo gingen eerst de 2 pionnen eraf, toen de toren en uiteindelijk ook het paard. Zo werd het in de laatste wedstrijd 2-2 en maakte het dus een keer niet uit of het net zo goed andersom had kunnen zijn.

Het voordeel van zo'n lange partij was wel dat het intussen bij de frituur niet meer zo druk was zodat we niet erg lang op onze patatjes hoefden te wachten. Op 10 december is de laatste speeldag.