Voor de kenners van het klassieke Nederlandse kinderlied: het waren deze zaterdag geen 4 zoete lieve Gerritjes die naar Den Bosch gingen. Zeker niet. Het is trouwens de vraag of er ooit wel een zoet lief Gerritje was die naar Den Bosch ging, want niemand lijkt te weten waar het lied “Dat gaat naar Den Bosch toe” precies over gaat. De theorieën lopen uiteen van een koe die naar de markt ging om verkocht te worden tot een beruchte struikrover die rond 1800 de omgeving van Den Bosch onveilig maakte, totdat een uitstapje naar Amsterdam hem fataal werd : hij werd opgepakt en opgehangen. Nee, dit keer waren het vier SKS jeugdschakers die naar Den Bosch trokken – niet om zich als een koe naar de slachtbank te laten leiden, maar met het stellige voornemen om hun huid zo duur mogelijk te verkopen en daar waar mogelijk wat punten te roven.
Het was in Den Bosch de eerste speeldag (van in totaal vier) van het NK Schaken voor jeugdteams. SKS-C had zich hiervoor geplaatst door in de Zeeuwse competitie de grote concurrent Landau voor te blijven. Omdat de samenwerking tussen de jeugd van “grote concurrent” Landau en die van SKS de laatste jaren goed loopt, werd speciaal voor het NK Landau-er Martijn Schelleman tot Souburger “genationaliseerd”. Samen met Laura, Zofyra en Vincent vormt hij het basisteam dat in Den Bosch de Zeeuwse eer verdedigt.
De eerste ronde mocht SKS tegen De Promotie uit Zoetermeer. Op gemiddelde rating is dit team de nummer vijf van de plaatsingslijst. Geen makkelijke tegenstander dus, maar de kans dat je op een NK “een makkie” tegenkomt is natuurlijk sowieso niet zo groot. Dit geldt vooral voor Laura die op het eerste bord bijna alleen maar tegenstanders zal tegenkomen met een veel hogere rating. Ze begon haar eerste partij goed en wist haar tegenstander aanvankelijk onder druk te houden. Eén keer een pionnetje niet ruilen kwam haar echter duur te staan: ineens stond het centrum vol ver opgerukte zwarte pionnen en kwamen Laura's witte stukken er niet meer aan te pas.
Op bord 4 speelde de “benjamin” van het team. Vincent is eigenlijk nog maar D-jeugd maar bleek in de Zeeuwse competitie al een waardevolle aanvulling van het C-team. Zeker na zijn goede prestatie op het ONJK was er hoop dat hij een paar puntjes zal kunnen scoren op het laatste bord. Deze ronde mocht het nog niet zo zijn... In een partij waar hij eerst wat beter stond en daarna lange tijd iets slechter kwam hij tegen het eind van de partij voor de keuze te staan: Kf8 of Ke6. Het leek niet veel uit te maken, maar dat deed het wel! Met Kf8 liet Vincent de zuurverdiende remise schieten die hij met Ke6 zeker wel had kunnen behalen.
Martijn maakte op bord 2 een daverend debuut voor SKS. Een op papier veel sterkere tegenstander werd van het bord gekegeld op een manier waarop ik hem in het rode Landau-shirt nog nooit had zien spelen.
Zwart heeft op f3 een kwaliteit geofferd maar zit nu met de vraag: hoe verhinder ik dat de witte koning via e2 ontsnapt. Nou, Martijn wist het antwoord: 1.. , Pxd4!! (valt zowel de dame als het belangrijke veld e2 aan) 2. Lxd4, Pf4! De dreiging Dh1 mat is nu dodelijk. Wit wist de strijd nog wat te rekken met 3. Lxh7+, Kh8 4. Lxg7, Kxg7 5. Dg6+, Pxg6 6. Lxg6, Kxg6, maar iemand die 1. .., Pxd4!! vindt, laat zo'n stelling natuurlijk niet meer schieten....
De langste partij speelde Zofyra op bord 3. Lang werd er voorzichtig heen en weer gemanoeuvreerd totdat het leek dat Zofyra lelijk in de fout ging. Een heuse röntgenaanval op haar dame zou de achterliggende loper gaan kosten. Maar wat een fout leek, was in werkelijkheid een briljante zet! Zofyra offerde haar dame en kreeg daarvoor in ruil een toren, een loper een een beresterke vrijpion op c6. Met nauwkeurig spel had zwart dit misschien nog remise kunnen houden, maar in de partij ging hij al snel in de fout en toen er een nieuwe witte dame op het bord verscheen was het pleit beslecht.
De Promotie – SKS was de eerste ronde de enige wedstrijd die in een gelijkspel eindigde. Zou SKS voor de tweede ronde “naar boven” of “naar onderen” worden ingedeeld? Nou het werd vér naar boven! Tegenstander ASV is op rating veruit het sterkste team in de groep en maakte dat in de wedstrijd tegen SKS ook waar: het werd voor SKS een dikke 4-0 nederlaag.
Laura liep in de opening aan tegen een zet die ze in die stelling nog niet eerder had gezien. Nou overkomt iedereen dat vroeg of laat in elke partij, maar wanneer je de Siciliaanse Drakenvariant speelt, weet je dat elke zet beslissend kan zijn. Laura koos niet voor het goede antwoord en kwam er daarna niet meer aan te pas. Dezelfde opening kwam op het bord bij Martijn, alleen zat Laura achter de zwarte- en Martijn achter de witte stukken. Martijn besloot vroeg een stel paarden te ruilen maar kon uiteindelijk niet verhinderen dat de zwarte stukken allemaal beter kwamen te staan dan de witte.
In een stelling waarin niet veel aan de hand leek, vond de tegenstander van Zofyra een paar leuke trucjes. Het eerste trucje kostte Zofyra een pion, het tweede leidde tot mat. Ook bij Vincent leek het aanvankelijk nog wel naar wens te gaan, maar net als in de eerste partij belandde hij op een verraderlijke tweesprong: moest hij met Pxd4 een pion winnen of met e5 de stelling dichtschuiven. Vincent koost voor een pionwinst die uiteindelijk geen pionwinst bleek: zwart won de pion eenvoudig terug waarna de zwarte stukken de witte stelling konden binnenfladderen als een stel hongerige gieren. Na de partij bleek dat na e5 het juist wit was geweest die de iets betere kansen zou hebben gehad.
Spoelde een paar honderd jaar geleden zoete lieve Gerritje teleurstellingen het liefst weg met “brandewijn met suiker”, nu moesten onze Souburgers het doen met een colaatje en een frietje bij de plaatselijke frituur. Tempus fugit staat er op een huis naast de speelzaal. Maar de tijd ontglipt ons niet alleen, de tijden veranderen ook. Brandewijn met suiker schenken aan een groep 12- tot 14-jarigen was rond 1800 misschien de normaalste zaak ter wereld, tegenwoordig denkt men daar toch iets anders over.....