Door Jos van der Kaap

Hierbij wil ik graag reageren op het verslag van de interne competitie van Roel Schroevers. Als ik dit lees zie ik dat deze schijnvertoning geen lang leven is beschoren, en omdat ik me hier niet langer verantwoordelijk voor wil voelen  wil ik het niet langer verborgen houden .

Enige introductie is op zijn plaats. Mijn naam is Jos van der Kaap , maar niet degene die jullie kennen. Ik en mijn tweelingbroer Jos zijn afkomstig uit Groningen, waar onze ouders blijkbaar niet erg origineel waren in het verzinnen van namen. Dit bleek later erfelijk te zijn, want we hebben onze dochters beide Sanne genoemd.  Om al te veel verwarring te vorkomen ben ik in Drenthe gaan wonen en als timmerman gaan werken en mijn tweelingbroer in Zeeland.

Recent nam mijn tweelingbroer contact op met de vraag of ik mee wilde gaan naar een afspraak. Nu was ik ermee bekend dat hij bij een schaakvereniging speelde die een eigen clubgebouw had; dit is op zich al vrij bijzonder. Maar wat me echt verbaasde was dat de afspraak was met  de vertrouwenspersoon van deze vereniging. Een schaakclub met een vertrouwenspersoon?  Willen ze de beurs op of zo? Maar goed, het leek serieus, dus ik ging maar mee.  De afspraak vond plaats op een verlaten bedrijventerrein in een grijs kantoorgebouw dat een wat Kafkaëske sfeer uitstraalde. Mijn broer was  behoorlijk zenuwachtig.  Schijnbaar waren er signalen bij de vertrouwenspersoon  binnengekomen over een onveilig schaakklimaat.

Nadat we een kwartier hadden gewacht in grote, steriel ogende en volkomen verlaten wachtkamer ging er zoemer die me deed terugdenken aan de middelbare school.  Een van de op de wachtkamer uitkomende deuren opende zich en enigszins onzeker gingen we een door Tl-licht verlichte kamer met steriele witte muren en een systeemplafond binnen.

Op een verhoging achterin  in de kamer stond een bureau, waarachter de vertrouwenspersoon was gezeten. Voor de verhoging stonden 2 ongemakkelijk uitziende stoelen. De vertrouwenspersoon gebaarde naar de stoelen en we gingen zitten, waarbij we omhoog moesten kijken om de vertrouwenspersoon te zien.  

Deze masseerde zijn slapen,  zuchtte diep en begon mijn broer te ondervragen:

"Waarom denkt u dat we u hier hebben laten komen?". 

Mijn broer zei: " Ik weet het niet precies, iets over een onveilige schaakomgeving?"

"Ontkent u verslagen voor de website te hebben geschreven?"

"Nee."

"Het zal u dan waarschijnlijk niet verbazen te horen dat  hierover klachten zijn binnengekomen met betrekking tot het creëren van een onveilige schaakomgeving."

"Ik begrijp het niet."

"Ontkent u dat een vertrouwelijk informatie uit de Souburg apps, persoonlijk e-mailverkeer en zelfs informatie met betrekking tot familieafkomst en relaties  hebt gebruikt in uw verslagen?"

Als ik opzij kijk zie ik dat mijn broer doodsbleek zit te zweten.

"M-Maar dat was geen privacygevoelige informatie, en gedeeltelijk gewoon  op het internet te vinden!"" stotterde hij.

De vertrouwenspersoon kijkt mij aan. De slagader bij zijn slaap klopt vervaarlijk. Dan wendt hij zich weer tot mijn broer.

"Wie bent u om dat voor anderen te beoordelen? Een niet nader te schoenenwinkel in Souburg wordt op dit ogenblik zwaar bewaakt omdat er in de Vlissingse onderwereld geruchten circuleren dat er kroonjuwelen worden verborgen. Rondom de competitiezaterdagen worden fluctuaties gezien in de uienprijzen van een omvang die ongezien is sinds de 2de wereldoorlog sinds u een  van de sleutelfiguren in de Zeeuwse uienwereld op basis van een door u gepubliceerd app gesprek met een Muppetfiguur heeft vergeleken, en een niet nader te noemen onderwijzer op een openbare middelbare school moet aan zijn werkgever vragen beantwoorden  over zijn securiteit, nadat u hem tot "verlosser" hebt gebombardeerd. En dit is nog maar het topje van de ijsberg" .

Ik kijk opnieuw opzij naar mijn broer. Hij zit lijkbleek met zijn gezicht in zijn handen . Een gebroken man.

"Maar wat mij nog het meest met afschuw vervuld..." de stem van de vertrouwenspersoon trilt, en als ik opkijk zie ik tranen in zijn ogen "is  dat uw handelingen er ook toe hebben bijgedragen dat zelfs onschuldige jeugdschakertjes nu bijnamen krijgen toebedeeld bij deze vereniging."

"Er is besloten dat u een taakstraf dient te vervullen ter delging van uw daden. Op donderdagavond en op competitiezaterdagen dient u zich te vervoegen bij een etablissement waar u wordt geacht vogelhuisjes te timmeren. Het is jammer dat het team nu een persoon tekort komt, maar ze zullen het ook zonder u wel redden."

Dit is het moment dat ik mijn vinger opsteek en voor het eerst spreek:

"Misschien kan ik hier helpen. Ik schaak ongeveer net zo goed als mijn tweelingbroer, ook al heb ik nooit bij een vereniging gespeeld om al te veel verwarring te voorkomen. Ik kan voor hem invallen bij de schaakwedstrijden. Mijn broer kan dan zijn taakstraf vervullen bij mijn timmerbedrijf. "

De vertrouwenspersoon denkt even na, maar blijkt wel gevoelig voor het argument dat het eerst team zo geen speler te weinig heeft.

"Vooruit dan maar, jullie zijn vrijwel niet van elkaar te onderscheiden. Maar houd het verborgen".

Zo, nu weet u het lezer. Blijkbaar lijken we toch niet genoeg op elkaar om Roel om de tuin te leiden  .

Laten we hopen dat ik bij de volgende KNSB ronde niet zo snel door de mand zal vallen.