verslag: René Tiggelman
Fun fact: in de wedstrijd SKS – RSR Ivoren Toren speelden maar liefst vier RSR-clubkampioenen mee, waarvan er vandaag slechts twee speelden voor het Rotterdamse team. Nutteloze informatie uiteraard, slechts voor het voetlicht gebracht omdat ikzelf één van die vier kampioenen ben. Verderop in het verslag wordt vanzelf duidelijk waarom dit kleine veertje in de derrière enige troost biedt.
De wedstrijd
De 1-0 kwam onverwachts. Niet alleen voor de omstanders, maar ook voor de spelers zelf.
Joaquin Aerts – Rogier van Gemert
In de tijd dat ik met zwart nog regelmatig het aangenomen damegambiet speelde, kreeg ik af en toe een variant op het bord met 3 zwarte c-pionnen. Als een cabaretier zonder nieuw materiaal liet ik toen vrijwel altijd de zet bxc6 vergezeld gaan door het flauwe grapje “als het me nu nog niet lukt om op c1 een dame te halen…..” Ik weet niet of de witspeler zich hier veel zorgen maakte over een mogelijke promotie op veld f1, feit is wel dat er genoeg is om over na te denken in deze best wel aparte stelling. Tijdens het HZ heb ik geleerd hoe grootmeesters tegenwoordig moeilijke stellingen analyseren: na de partij hup de telefoon aan en de schaaksoftware aan het werk zetten. Dat kan ik ook! Conclusie: volgens de chess.com software staat wit iets beter na 25. exf6 en iets minder na 25. e6, volgens Deep Fritz 14 geven zowel 25. exf6 en 25. e6 een ongeveer gelijke stelling en volgens Stockfish 17 is 25. exf6 inderdaad min of meer gelijk, maar staat wit na 25. e6 totaal gewonnen! Het is dus te begrijpen dat de witspeler ruim de tijd nam om te proberen de geheimen van deze stelling te doorgronden. Na zo’n 6 minuten peinzen was daar ineens een verrassend eindoordeel: totaal gewonnen voor zwart! Niet het trio f-pionnen gaf de doorslag, maar de stand op de klok. Al mijmerend had Joaquin de bedenktijd overschreden.
Iets later eindigde mijn partij in remise door zetherhaling. Ik had na de opening een kwaliteit gewonnen, maar zat wel met een zwakke d-pion en een op h6 verdwaald paard opgescheept. Hoewel het volgens eerder genoemde schaaksoftware wel mogelijk moet zijn geweest, lukte het mij niet om het witte tegenspel in bedwang te houden en uiteindelijk mocht ik zelfs niet klagen over het halve punt.
Jongeling en debutant Daniël Girgis bouwde de voorsprong uit naar 2,5 – 0,5. Na lang behoedzaam manoeuvreren van beide kanten, stonden Daniëls stukken ineens allemaal perfect opgesteld voor een vernietigende koningsaanval. Zwart ging keihard mat, een prachtig debuut in het eerste!
Jos, ooit 1x clubkampioen van RSR Ivoren Toren, mocht het opnemen tegen het Rotterdamse clubicoon Spaan, die deze titel al 10x heeft behaald. Dat resultaten uit het verleden weinig garanties geven bleek weer eens toen Jos al snel een zeer goede stelling had. Uit de vele manieren om de partij te beslissen koos Jos misschien niet de eenvoudigste, maar wel een zeer efficiënte.
Bij een 3,5 – 0,5 stand vond Hans het een goed moment om te vragen of hij remise mocht maken. De schrik voor de nieuwe teamleider zit er blijkbaar goed in! De vraag was namelijk volledig overbodig. Hans stond gewoon een pion achter in een toreneindspel en de enige keuze die hij had was remise maken door eeuwig schaak of de stukken in de doos doen en zijn tegenstander feliciteren.
Tussenstand dus 4-1 met nog drie totaal gewonnen stellingen op de overige borden. Ricardo was van die drie als eerste klaar. Na de opening een pionnetje snoepen, lang stug verdedigen, langzaam loskomen en vervolgens het materiële voordeel verzilveren. Het zou een halfbroer van Bosters kunnen zijn...
Nu was het lang wachten op het volgende resultaat. Zowel Louis als Robin stonden direct na de opening een gezonde pion voor, maar deden lang, erg lang over de weg naar winst. Uiteraard waren het juist de spelers die zelf niet hadden weten te winnen, die hier hun bijnamen Waldorf en Stadler eer aandeden en mopperden over het door beide spelers missen van veel snellere manieren om te winnen. De magen knorden, de Chinees wachtte, maar Louis speelde maar geen f5! Gelukkig vond ook Louis het uiteindelijk wel een goed idee om op f8 een nieuwe dame te halen en lukte het Robin om af te wikkelen naar een pionneneindspel met 2 pionnen meer (dat door zijn tegenstander overigens nog belachelijk lang werd doorgespeeld).
Eindelijk.....
Het werd dus een hele dikke overwinning voor de Souburgers. Voornaamste conclusie: de noodgedwongen verjonging van het team (Daniël viel in omdat Roeland appeltaart wilde gaan eten in Namibië) moet wellicht nog sterker worden doorgevoerd. Het waren de oudjes Hans en René die een historische clean sweep in de weg stonden.
