verslag: René Tiggelman
Het enthousiasme voor de uitwedstrijd in Sliedrecht, wat naast het vooruitzicht op een leuke schaakmiddag voor een niet onbelangrijk deel ook is gebaseerd op de zeer uitgebreide bierkaart in de speelzaal, kreeg de dag voor de wedstrijd een flinke knauw toen bleek dat we met twee invallers moesten aantreden. De matches tegen Sliedrecht zijn meestal al moeilijk genoeg als we op volle oorlogssterkte zijn. Het ontbreken van Jeroen en Ricardo zou het dus zeker niet makkelijker maken.
Eenmaal in de wedstrijd gaven ook twee zouteloze remises op onze hoogste witborden weinig hoop op een ruime overwinning. Zelf was ik als eerste klaar. Een onschuldige variant met vroege dameruil heeft me in het verleden aardige resultaten opgeleverd, maar vandaag was het drie keer niks. Tegenstander Jorik Klein dacht soms belachelijk lang na maar vond wel telkens de juiste zet. Tegen het eind van de partij was ik zelfs degene die een paar nauwkeurige zetten moest vinden voor de remise. Ook Hans maakte het op bord één William Gijsen niet echt moeilijk. Sterker nog, direct na de opening verloor hij een pion. Dankzij actieve torens en een wat betere pionnenstelling kon Hans het gelukkig nog redelijk soepel naar remise keepen.
Tussenstand 1-1 en op sommige borden wat zorgelijke stellingen, maar het was toch SKS die de eerste tik uitdeelde: Robin won zeer overtuigend van tienertalent Dana Verheij en dus gingen we met een kleine voorsprong de tijdnoodfase in. Ook daar viel al snel een meevaller te noteren: Roeland was tegen Adrian Mensing flink in de problemen gekomen maar greep op het juiste moment zijn kans.
De witte a-pion verhindert dat zwart eeuwig schaak kan geven. 30. .., Lxa3!! Nu niet meer! 31. bxa3, De2+ , 31. Th7+, Le7 of 31. Th2, Le7 het maakt allemaal niet uit, de witte dame kan niet op tijd terugkeren en wit kan eeuwig schaak niet ontlopen. Remise dus.
Eerder in de partij was Roeland trouwens ten prooi gevallen aan een kras staaltje Zuid-Hollandse bluf. Wit heeft net 14. g6, .. gespeeld, waarschijnlijk met het idee 14. .., f6! 15. Lxf6, gxf6?! 16. g7 maar 15. .., Dxb2! weerlegt dit plannetje totaal. Ook het door Roeland gespeelde 14. .., Lxg6 15. Txg6??! (nog meer bluf), fxg6 16. Dg4 is totaal winnend voor zwart als hij nu op b2 slaat. Na 16. .., Kd7? 17. 0-0-0 stond zwart objectief nog steeds goed maar is het water wel heel troebel geworden en langzaamaan verloor Roeland het zicht op zijn dobber.
Sliedrecht scoorde de gelijkmaker doordat Albert tenonderging tegen Arjan van der Leij. Onze voorzitter was prima uit de opening gekomen, maar raakte de draad een beetje kwijt en belandde in een toreneindspel met twee pionnen minder. Het is best mogelijk dat als Albert er in was geslaagd om tijdig zijn innerlijke Capablanca te vinden het eindspel nog remise te houden was geweest. Zijn torens waren actief en de zwarte pionnenstelling kende veel zwaktes. Maar ondanks diep graven bleek slechts de innerlijke Vermue vindbaar en uiteindelijk gaven de zwarte pluspionnen de doorslag.
Terwijl er nog drie partijen bezig waren deelde Hans, in ons team degene met veruit de meeste levenservaring, zijn wijsheid door op te merken dat het in het leven niet altijd meezit. De waarheid van deze woorden bleek al snel, de eerste tegenvaller liet niet lang op zich wachten.
Louis had tegen Robert van Rekom vele hachelijke momenten overleefd. Nog één goede zet en het is remise. Wit dreigt zowel g6 als Te2 en zwart moet er ook voor zorgen dat er nooit met schaak op f5 geslagen kan worden. Louis speelde 1. .., Dh3??, wat inderdaad de eerste 2 dreigingen stopt maar helaas niet de derde. Wit won na 2. De5+, Kg8 3. De6+, Kg7 4. Df6+, Kg8 5. Dg6+, Kf8 6. Txf5+. Achteraf (ja achteraf!) is het dus eenvoudig te zien dat 1.., Dh5!! de enige juiste zet was. Ook vanaf h5 kan de dame vervelende schaakjes geven maar houdt ze ook g6 onder controle. Wit heeft hier niet meer dan eeuwig schaak.
Een tweede tegenvaller volgde kort erna toen Paul zijn partij tegen Tim Schakel niet wist te winnen.
Paul had in een prima gespeelde partij deze stelling bereikt. Ik dacht dat hij na eerdere torenruil direct .., d4 had moeten spelen en na afloop vonden we samen met Robin ook nog een variant waarin zwart wint als hij met zijn koning naar d5 i.p.v. f5 was gelopen. Dat zal allemaal wel, wat Paul speelde was allemaal ruim voldoende en zwart staat hier totaal gewonnen. Het vereist zelfs nauwelijks rekenwerk, als je het juiste idee ziet is het zelfs heel simpel: 1. .., Lf6 2. Ld2, Lb2 3. Ke3, Kg4 4. Kxd3, .. (of 4. Le1, d2) 4…, Kf3 en de zwarte koning is binnen. De zwarte loper gaat naar f2 waarna alle witte pionnen op de koningsvleugel opgegeten zullen worden. Als wit dat probeert te verhinderen door met zijn koning tussen d3 en c4 te pendelen loopt de zwarte koning verder naar e2 en is na loperruil op c3 het pionneneindspel ondanks de witte pluspion simpel gewonnen voor zwart.
Paul zag het idee niet (diegenen die bij de analyse na afloop aanwezig waren trouwens ook niet) en speelde 1. .., b6 wat op zich nog niets verpestte omdat het winnende idee in de stelling blijft. Toen hij later ook nog .., c5? speelde was de winst echter vervlogen. Als extra zout in de wonde: zijn tegenstander speelde het vervolg niet goed waardoor zwart nog kansen kreeg. Dat waren echter zeker geen makkelijke varianten meer en ze gingen onopgemerkt voorbij.
Het leek een kwestie van tijd voordat ook tegenvaller nummer drie genoteerd zou kunnen worden. Jos was tegen Marijn den Hartog in een totaal verloren toreneindspel terecht gekomen. Rond de eerste tijdnoodfase leek het er nog op dat Jos, die lange tijd moeite had gehad om zijn stelling bij elkaar te houden, het ergste achter de rug had en misschien zelfs op meer mocht beginnen te hopen. In de tweede tijdnoodfase leek de Vloek van Groffen echter zijn werk te gaan doen. Het leven zat totaal niet mee en Marijns laatste pion zou binnen twee zetten promoveren tot dame. Maar ineens waren daar de Wetten van Yin en Yang,was er een ploselinge drang van het Universum om iets van een evenwicht te herstellen: Marijn zette onnozel zijn koning op een verkeerd veld, verloor zijn mooie vrijpion en Jos ontsnapte met remise.
Wie heeft meegeturft ziet dat SKS met 4,5 – 3,5 heeft verloren. Om de pijn te verzachten was er wel nog wat extra Yin en Yang bij de plaatselijke Chinees: na een uitgebreide maaltijd viel de rekening enorm mee.
Naschrift:
Het wil soms gebeuren dat na afloop de tegenstander een heel andere wedstrijd lijkt te hebben gezien, dat was deze keer niet het geval. Zie het verslag op de site van Sliedrecht.