Na een paar uitzonderlijke seizoenen waarin HWP en Denk en Zet de titel grepen is de ZSB-avondcompetitie dit jaar weer de “normale” tweestrijd tussen Goes A en SKS A. Na onze overwinning op Goes A in ronde drie en onze nederlaag tegen Denk en Zet in ronde vier is het een keiharde race om de bordpunten geworden. In die race lieten we gisteren een wellicht belangrijk punt liggen.
Toch begon de avond voorspoedig. Ricardo had geen kind aan Hans Welten en Jos deed weliswaar een stuk langer over zijn overwinning op Niels de Feijter maar ook dat was een tamelijk rechttoe rechtaan partij. Het eerste kinkje in de kabel kwam in de partij tussen Hans en Rinus Burgerhoff.
In een ver verleden huppelden Rinus en Hans beiden rond op de jeugdafdeling van SV Vlissingen en voor de partij werden dan ook nog wat herinneringen opgehaald aan die vervlogen tijden. Ricardo hoorde de verhalen geamuseerd aan en probeerde ondertussen uit te rekenen of in de jaartallen die voorbij kwamen zijn grootouders al geboren waren. Volgens de misschien aan een milde vorm van dyscalculie lijdende Hans hadden hij en Rinus al duizend keer tegen elkaar gespeeld. Mocht Hans’ berekening toch kloppen: voor partij duizend en een had Rinus zich in elk geval voorgenomen om niet te verliezen. Met wit koos hij steevast voor de meest slappe maar ook meest veilige optie en met vaste hand stuurde hij de partij zo naar remise.
Tot nu toe drie tamelijk rechtlijnige partijen met een logische uitslag. Ik had daar graag nog een vierde partij aan toegevoegd, maar ja die vierde partij die speelde ikzelf.
Erwin Kloosterman – René Tiggelman
Tot aan deze positie: schouderklopje voor mezelf. Ik had al een aantal zetten het idee dat de winst moest komen van het doorzetten van .., c3 waarna de a-pion de overwinning zou moeten brengen. 35. .., Dc6?! 36. Ke2, Db6?? Omdat 36. .., c3 37. Dxc3, Dxc3 38. bxc3, Lxa3 niets oplevert aangezien de witte koning te dichtbij is, kreeg ik plotseling de ingeving om te proberen .., b4 door te zetten. Niet het beste plan, maar als ik het had uitgevoerd met 36. .., Db7 dan was er nog geen man overboord geweest. Nu werd ik zeer pijnlijk verrast met 37. Dd7! (dreigt 38. Pg5) en slechts omdat Erwin in het vervolg twee keer een directe winst mistte eindigde de partij nog in remise. Veel beter was het geweest om met 36. .., De4+ 37. Kf2 terug te gaan naar de diagramstelling. De winst lag daar namelijk voor het oprapen met 35. . ..,Lc5+ 36. Kg2, c3!! Toch deze zet, maar met een ander idee. Nu wint 37. bxc3, Lxa3 makkelijk voor zwart, maar ook 37. Dxc3, De2+ 38. Kh1, Df1+ 39. Kh2, Df2+ 40. Kh1, g6 (dreigt 41. .., Le3) 41. Dd3, Dxg3 is helemaal uit.
Zo wonnen we “slechts” met 3-1 en de voorsprong van een half bordpunt die we hadden op Goes A is nu een achterstand van een half bordpunt. Dus nog genoeg spanning voor de laatste twee ronden.
O ja, nog een grappige stelling die op het bord had kunnen komen aan het slot van mijn partij. Nou ja, grappig. Bij Ricardo, Jos en Hans die lang hadden moeten wachten totdat Erwin op zet 77 eindelijk zijn winstpogingen staakte en nu snel naar huis wilden, kon er geen glimlachje meer af toen ik de stelling nog even opzette. Wellicht is de opgave ook wel veel te simpel voor zulke sterke schakers, ikzelf vond het namelijk wel leuk. Kan wit winnen? Oplossing onderaan.
Nee. 1. Kf7 of 1. Kf8 is uiteraard pat. Een leuke poging lijkt nog 1. h6 om na 1. ..,gxh6? alsnog 2. Kf7 te spelen, maar na 1. .., Kg8! 2. h7, Kh8 is er een nieuwe patstelling ontstaan.